Een nieuw begin

20 augustus 2012

Zaterdagochtend was het zover! Om vier uur ging de wekker die ons vertelde dat het tijd was om ons klaar te maken om naar Schiphol te gaan. Super spannend maar op dat moment waren de zenuwen er nog niet. Na alle belangrijke documenten nog eens nagekeken te hebben, en dat waren er aardig wat, zijn we in de auto gestapt. Om half 6 moesten we verzamelen bij de incheckbalie van BA. We waren de eerste, maar langzaam kwamen er meer mensen met fel gele shirtjes en rugzakken. We bleken in totaal met z'n zessen uit Nederland te vertrekken. Na samen met papa de bagage nog te hebben ingecheckt, was het toch echt tijd om afscheid te nemen. Ik had verwacht dat ik echt moest huilen op dit moment, maar dat was niet het geval, natuurlijk ga ik ze missen, heel erg veel zelfs, maar op dit moment had ik er vooral heel erg veel zin in! Met de andere vier gingen we opweg naar het Vliegtuig. Al vrij snel konden we aan boord. We zaten allemaal bij elkaar in de buurt. Het was een hele korte vlucht, maar een uurtje in totaal, maar daardoor wel een erg mooie. We bleven dicht bij de grond en kregen daardoor een prachtig beeld te zien van de stad Londen. We zagen het paleis van de koningin, the London Eye en het Olympisch stadion.

Op de luchthaven van Londen moesten we in totaal vier uur wachten, dat is echt behoorlijk lang. Winkelen deden we niet echt, ten eerste hadden we namelijk veels te zware bagage mee en ten tweede is het duur om dingen in ponden te kopen. We hebben dus maar gewoon veel gepraat. Langzaam zagen we steeds meer mensen van sts verschijnen, uit allerlei verschillende landen. Toen we dichter bij de vertrektijd kwamen zijn we ze maar gewoon gevolgd, ik ben blij dat we dat gedaan hebben want die luchthaven bleek nog een aardig stuk groter te zijn! We moesten helemaal met een trein naar een ander gebouw. Daar konden we vrijwel direct aan boord. Ik zat naast Wouter en een meisje uit Italië en achter ons zaten de anderen vanuit Nederland. Het was een prima vlucht, niet veel turbulentie ofzo, maar wel een hele lange zit, acht en een half uur in totaal. Gelukkig hadden we allemaal ons eigen tv-tje en heb ik dus veel film gekeken. Eerst de Vow, die ik al heel lang wilde zien, daarna een aflevering Glee en nog een stuk van de Hunger games. De maaltijden die we kregen aan boord waren heel lekker! We hadden pasta met kaas, een chocolade toetje, een wrap en een chocolade reep. Helaas wordt ik echt heel misselijk van vliegtuig eten en het veranderen van het hele schema dus erg veel heb ik niet gegeten. In het vliegtuig moesten we nog allemaal papieren invullen voor ons visum en andere dingen, dat ging natuurlijk niet in één keer goed, dus voordat we door de douane mochten heb ik eerst nog op de grond met een anders meisje alle papieren moeten invullen. Daarna waren we eindelijk aan de beurt om langs dat mannetje te gaan. Het mannetje dat ik had was echt heel gemeen. Hij vroeg wat ik ging doen tot ik zei High school, zei hij waar? Dus ik zei Milton. Toen zij heel heel gemeen, je weet zeker niet hoe je echte high school heet!

Maargoed ik kwam er door heen! Hier moesten we onze bagage ophalen en weer opnieuw laten inchecken voor het volgende vliegtuig. Iedereen ging hier uit elkaar. Gelukkig bleef ik samen met een ander Nederlands meisje, Nicky. We zijn door de douane heen gegaan en zijn daarna wat gaan drinken in een restaurantje op de luchthaven. Zij gaat naar een gezin in Boston met vier kinderen waarvan er eentje net zo oud is al haar en ze heeft ook die vriendinnen al ontmoet. Die hebben al allemaal dingen voor haar gepland enzo!! Ik was stiekem wel een beetje jaloers dat zij al allemaal mensen van haar leeftijd kent enzo..

Maargoed we hebben ons opgefrist en zijn toen naar de gate gelopen, ook hier was er namelijk niks om te winkelen. Nicky vloog een half uur eerder dan ik dus zijn we bij haar gate gaan wachten. We zagen hier iemand met een geel shirt dus daar zijn we heen gegaan. Ze kwam uit Finland en we hebben een tijd met haar staan praten. Nadat zij het vliegtuig in gingen en ik afscheid genomen had ging ik naar mijn eigen gate toe. Ook hier zaten andere van sts, uit Zweden en Frankrijk. We hebben nog even gepraat, maar mochten vrij snel aan boord. Ik heb in het vliegtuig geprobeerd zoveel mogelijk te slapen, wat nog vrij lastig ging doordat het allemaal heel krap is. We kregen in het vliegtuig behoorlijke turbulentie, zo erg dat zelfs de stewardessen gingen zitten. Het positieve aan de vlucht was wel dat we echt een prachtig uitzicht hadden. We zagen de bergen en de verlichte steden. Dit was erg mooi. Na de vlucht was ik helemaal kapot en ik voelde me niet helemaal goed. Kim en Jurren hadden gezegd dat ze me zouden ophalen bij de gate, maar ik zag ze niet dus ben ik verder gelopen. (achteraf bleek dat het personeel de verkeerde gate tegen Jurren had gezegd). Ik werd opgevangen door een andere vrouw die een Noorse jongen in huis ging nemen, een erg lieve vrouw en ze was heel vrolijk! Ik denk dat die jongen een hele leuke tijd daar gaat hebben! Haar zoon liep met mij mee naar de bagage en hier kwam ik Kim tegen. Ze ontving me heel lief en belde Jurren dat ze mij gevonden had. Ook Jurren bleek heel aardig te zijn en ze hadden zelfs nog een cadeautje voor mij. Met de auto gingen we naar hun huis. Alles was zo anders dan dat ik had verwacht... . Eenmaal bij hun huis aangekomen was het ook heel anders dan wat ik gewend ben. Ons huis is zo verschrikkelijk mooi en opgeruimd dat geen enkel huis daar zo'n beetje aan kan tippen... ik heb mamma gebeld en toen ik haar stem hoorde brak ik helemaal. Ik realiseerde me nu pas echt dat ik haar tien maanden geen knuffel kon geven. Dat ik mijn familie echt heel lang niet ging zien. Ik was moe en misselijk maar op dat moment vroeg ik me echt even af waarom ik hier in hemelsnaam aan begonnen was. Het is een nieuw begin, en een nieuw begin is altijd moeilijk. Ik ben meteen gaan slapen. Helaas had ik een hele slechte nacht, ik werd om het half uur wakker en besloot om half zes maar uit m'n bed gegaan en ben met mijn oma gaan skypen. Wat is skype een fantastische uitvinding zeg!

Rond een uur of acht waren Kim en Jurren ook wakker, en ik besloot om toch maar mee te gaan naar de kerk. De kerk was echt helemaal niet wat ik verwachtte! Het begint met een band en die gaat allemaal hele vrolijke nummers spelen. Ik vond dat gedeelte heel leuk, daarna ging het alleen over in praten en dat vond ik wat minder. Ze hebben bij de kerk ook een groep die op de kinderen past en ik hoop dat ik daarbij vrijwilligerswerk kan doen, dat lijkt me heel erg leuk! Na de kerk gingen we naar een hele grote winkel waar ze allemaal hapjes uitdelen, Kim en Jurren gaan hier altijd naar toe voor de hapjes, en eten daarna bij het restaurant ervoor. Daarna zijn we naar verschillende zaken geweest om beddengoed uit te zoeken. Ik zag alleen geen beddengoed wat mooi was en ook nog eens op mijn bed paste. We zijn daarna naar huis gegaan zodat ik even kon uitrusten. Ik probeerde niet te gaan slapen maar ik werd opeens drie uur later toch wakker, dus dat was mislukt. Rond zes uur gingen we uiteten bij de Italiaan samen het Kim haar twee zoons. Het was het Never ending pasta ball, dus er waren heel erg veel mensen. We kregen een soort pieper en moesten een half uur wachten voordat we een tafel kregen. Ik bestelde een soep, normaal zou ik echt genoten hebben van Italiaans eten maar ik voelde me nu zo misselijk dat ik haast kon huilen. Eenmaal thuis kwam al het eten er weer uit, ik was dus echt misselijk. Ik ben meteen gaan slapen en voel me nu, de volgende ochtend alweer een heel stuk beter. Vandaag ga ik met Kim naar de IKEA om spullen voor mijn kamer uit te zoeken. Ik heb er zin in en ik hoop dat de Jetlag al een beetje uit mijn systeem is.

Heel erg veel liefs Nianne